Z tej okazji chcielibyśmy powiedzieć Wam kilka słów o jednej z najcenniejszych ksiąg, która przez stulecia znajdowała się w Brzegu. Mowa o Legendzie o Świętej Jadwidze (tzw. Kodeks Lubiński) 📕
Rękopis powstał na dworze księcia brzeskiego Ludwika I Sprawiedliwego w 1353 roku. Na jego 204 kartach zamieszczono nie tylko łaciński tekst, ale też 60 kolorowych ilustracji przedstawiających życie świętej. Władca Brzegu mocno propagował kult pobożnej prapraprababki. W stolicy swojego księstwa przy zamku wzniósł również kolegiatę pod jej patronem ⛪
Dlaczego Legenda o Świętej Jadwidze to tak cenna księga? 🤔
Z kodeksu można nie tylko odczytać informacje dotyczące szczegółów z życia patronki Śląska. Umieszczony w nim cykl dokładnych ilustracji potrafi przenieść w czasie. Ich główną tematyką są oczywiście sceny z życia świętej, ale szczególną uwagę należy zwrócić na tło narracji, w którym pojawiają się np. przedmioty codziennego użytku, elementy ówczesnego uzbrojenia, mody itp. To bardzo bogate źródło dla badaczy średniowiecza ⏳
Legenda o Świętej Jadwidze znajdowała się od XIV do XVI wieku w kolegiacie św. Jadwigi w Brzegu. Po jej sekularyzacji trafiła do biblioteki Gimnazjum Piastowskiego. W XVII stuleciu, podczas wojny trzydziestoletniej, książę brzeski Jan Chrystian oddał ją na przechowanie katolickiemu arystokracie Franciszkowi Gotfrydowi von Troilo z Lasocic koło Nysy. Księga nie pozostała jednak na Śląsku i jeszcze w tym samym stuleciu trafiła do Czech. W kolejnych wiekach zmieniała właścicieli. W końcu w latach osiemdziesiątych zakupił ją milioner ze Stanów Zjednoczonych Paul Gety. W spisanym testamencie przekazał swoją kolekcję narodowi amerykańskiemu. Dziś cenny rękopis znajduje się w kalifornijskim The J. Paul Getty Museum w Malibu 🏛️
Inwentarz biblioteki Gimnazjum Piastowskiego z 1622 roku, do którego wpisana jest Legenda o Świętej Jadwidze (zaznaczona w bordowej ramce):
Jedna z kart Legendy o Świętej Jadwidze. Ilustracja na górze przedstawia Chrystusa, który z krucyfiksu błogosławi św. Jadwigę. Ilustracja na dole ukazuje św. Jadwigę, która obmywa swego wnuka w wodzie, w której myły stopy mniszki:
Powodzenie!
Niepowodzenie!