Herbert i Miłosz

Herbert i Miłosz – obaj byli wygnańcami, ten pierwszy ze Lwowa, ten drugi z Litwy. Miłosz dodatkowo podzielił los emigranta politycznego i poety, którego twórczość była w kraju obłożona cenzurą. Rozumieli się dobrze, były między nimi spory, pozostawali skłóceni długi czas, ale szanowali się jako poeci. W tomie „Rovigo” z 1992 roku Herbert zamieścił wiersz pt. „Do Czesława Miłosza”, piękny hołd złożony koledze po piórze, poecie i filozofowi, który nad Zatoką San Francisco, gdzie przyszło mu żyć na emigracji, miał swoje manichejskie, metafizyczne i inne „widzenia” („Widzenia nad Zatoką San Francisco” to tytuł jednej z książek eseistycznych Miłosza):

1

Nad Zatoką San Francisco – światła gwiazd

rankiem mgła która dzieli świat na dwie części

i nie wiadomo która lepsza ważniejsza a która jest gorsza

nawet szeptem pomyśleć nie wolno że obie są jednakowe

2

Aniołowie schodzą z nieba

Alleluja

kiedy stawia

swoje pochyłe

rozrzedzone w błękicie

litery

Czesław Miłosz jest jednym z patronów literackich 2024 roku, ma to związek z dwudziestą rocznicą jego śmierci. Jego postaci poświęcimy spotkanie w ramach Klubu Książki Herbacianej.

Konkurs „Kresy nie tylko Herberta”, jak już było powiedziane, adresowany jest do młodzieży szkół średnich, termin nadsyłania prac upływa 15 czerwca 2024 roku, a regulamin znajdziecie tutaj: Konkurs literacki „Kresy nie tylko Herberta” | Zamek Piastów Śląskich w Brzegu