Klub Książki Herbacianej zaprasza na spotkanie dyskusyjne o twórczości Czesława Miłosza

Na zdjęciu pani Ewa Wróbel w „kąciku Augustyńskim”, jak go nieoficjalnie nazwaliśmy, na wystawie „Sztuka Śląska XV-XVIII wieku”, który to „kącik” jest ulubionym, choć niejedynym, ale zawsze adekwatnym miejscem spotkań Klubu Książki Herbacianej. Adekwatne jest to, że Święty Augustyn, uwieczniony na obrazie Michaela Leopolda Willmanna, będzie „obecny” na spotkaniu poświęconym Miłoszowi, ponieważ Miłosza i Augustyna wiele łączy, a przede wszystkim to, że obaj byli wielkimi filozofami i artystami słowa, i choć dzielił ich ocean czasu, kwestie, jakie zaprzątały ich genialne umysły, były te same, wciąż są te same...

Na zdjęciu pani Ewa Wróbel, zapraszając na spotkanie, którego bohaterem będzie literacki patron tego roku, pokazuje nam trzy jego książki: w jednej ręce „Wiersze wszystkie” Czesława Miłosza, grube i solidne tomisko z piękną okładką, wydanie z 2024 roku, pachnące nowością, świeżym papierem i farbą drukarską, a w drugiej – nad wyraz skromne pod względem edytorskim, dzisiaj już z lekka pożółkłe i pachnące starością, dwa zeszyciki z roku 1981, zawierające tomy poezji: „Traktat moralny” i „Światło dzienne” tego samego poety, ubożuchny, lecz dumny owoc niezależnego drugiego obiegu wydawniczego w Polsce, tak zwanego, z rosyjska, samizdatu, który narodził się latach siedemdziesiątych, a rozkwit przeżywał w latach osiemdziesiątych, w czasie karnawału Solidarności, stanu wojennego i po stanie wojennym do 1989 roku. Z muzealnego punktu widzenia – jak Państwo sądzicie – która publikacja, czy ta „wypasiona”, czy ta „bidna”, obecnie jest cenniejsza? Pytanie chyba raczej z gatunku retorycznych.